Ný rannsókn veitir frekari vísbendingar um að ákveðin hegðun geti aukið hamingju fólks í daglegu lífi, óháð persónuleikaeinkennum. Rannsóknin, sem gerð var af Rebecca M. Warner og Kerryellen G. Vroman við University of New Hampshire, var birt í Journal of Happiness Studies.
Rannsakendur könnuðu tíðni 14 mismunandi hegðunarmynstra sem talin eru auka hamingju meðal 903 háskólanema. Niðurstöðurnar sýndu að nemendur stunduðu marga þessara hegðunarmynstra um það bil 1-3 sinnum í viku að meðaltali (Warner og Vroman, 2011).
Algengustu hegðunarmynstrin voru að rækta sambönd við aðra, vera bjartsýnn, sýna góðvild, njóta augnabliksins og stunda líkamsrækt. Sjaldgæfari hegðun var fyrirgefning, að forðast áhyggjur, iðka trú eða andlega iðkun og hugleiðsla (Warner og Vroman, 2011).
Þáttagreining leiddi í ljós þrjá meginþætti í hegðunarmynstrunum:
- Jákvæð/frumkvæðishegðun
- Andleg/trúarleg hegðun
- Líkamleg heilsuhegðun
Jákvæð/frumkvæðishegðun hafði sterkustu tengslin við hamingju og spáði fyrir um marktæka aukningu í hamingju umfram það sem skýrðist af persónuleikaeinkennum (Warner og Vroman, 2011).
Rannsóknin sýndi einnig að áhrif persónuleikaeinkenna á hamingju eru að hluta til miðluð í gegnum þessa hegðun. Til dæmis virtust áhrif úthverfu á hamingju að hluta til skýrast af aukinni tíðni jákvæðrar/frumkvæðishegðunar og líkamlegrar heilsuhegðunar (Warner og Vroman, 2011).
„Niðurstöðurnar benda til þess að hegðun sem eykur hamingju skipti máli í daglegu lífi og staðfesta fyrri niðurstöður um að slík hegðun miðli áhrifum persónuleikaeinkenna á hamingju,“ segja rannsakendur (Warner og Vroman, 2011, bls. 1080).
Rannsóknin styður við „sjálfbæra hamingjulíkanið“ sem sett var fram af Lyubomirsky og félögum árið 2005. Það líkan gerir ráð fyrir að hamingja ráðist af þremur þáttum: aðstæðum í lífinu, erfðafræðilegum grunnpunkti og hegðun sem eykur hamingju (Warner og Vroman, 2011).
Rannsakendur benda á að frekari rannsókna sé þörf til að skilja betur sameiginlega þætti og virku innihaldsefnin í hamingjuaukandi hegðun. Þeir leggja til að framtíðarrannsóknir einblíni á að þróa heildstæða kenningu um hvernig mismunandi hegðunarmynstur tengjast undirliggjandi þáttum og hvernig þeir þættir hafa áhrif á hamingju (Warner og Vroman, 2011).
Niðurstöðurnar gefa til kynna að fólk geti aukið hamingju sína með því að tileinka sér ákveðna hegðun í daglegu lífi, óháð persónuleika sínum. Rannsóknin veitir því gagnlegar upplýsingar fyrir þá sem vilja auka vellíðan sína og hamingju.
Þessi rannsókn bætir við vaxandi þekkingu á sviði jákvæðrar sálfræði og undirstrikar mikilvægi þess að rannsaka hamingjuaukandi hegðun í daglegu lífi. Hún veitir mikilvægar upplýsingar fyrir þá sem vilja bæta líðan sína og fyrir fagfólk sem vinnur að því að auka vellíðan annarra.
„Þessi rannsókn veitir frekari vísbendingar um að hegðun sem á sér stað náttúrulega spáir fyrir um hamingju í daglegu lífi og staðfestir fyrri niðurstöður um að hve miklu leyti hegðun miðlar áhrifum persónuleikaeinkenna á hamingju,“ segja Warner og Vroman (2011, bls. 1079).
Þó að rannsóknin hafi takmarkanir, þar á meðal einsleitur úrtakshópur og takmarkaðar mælingar á vellíðan, leggur hún grunn að frekari rannsóknum á þessu mikilvæga sviði. Hún undirstrikar þörfina á frekari rannsóknum til að skilja betur hvernig einstaklingar geta aukið hamingju sína í gegnum daglega hegðun.
Tilvísun: Warner, R. M., & Vroman, K. G. (2011). Happiness inducing behaviors in everyday life: An empirical assessment of „The How of Happiness“. Journal of Happiness Studies, 12, 1063-1082. DOI: 10.1007/s10902-010-9245-3
